Ayna

 Eve geldim, günün yorgunluğu elimi yüzümü yıkadığımda geçer sandım hep. Geçmiyor tabi o kadar hayal kırıklığı, stres ve yoğunluklar tertemiz suyun yüzümüzü yıkamasıyla geçmiyor. Günlük dışarı  kostümümü rahat günlük ev kostümleriyle değiştirdiğimde bir rahatlama geliyor tabi. Tüm gün o kostümün içinde süper kahraman edasıyla yaşamak ülkede. Zaten yaşamakta süper güçler gerektirmiyor mu?

En güzeli de yüzümdeki maskelerden kurtulmak. Zoraki gülümsemeler, zoraki muhabbetler den sıyrılıp gerçek yüzümle karşılaşır banyo aynam. En iyi o tanır beni, gerçek beni. Numarasız oyunsuz gereksiz nezaketleri geride bıraktığım ve tamamen kendim olduğum aynam. Karşımdakını bazen ben tanıyamıyorum, kırışmış göz altları yorgun bir bakış, kim bu diyorum tanıyamıyorum kendimi ama o biliyor beni her halimi tanıyor. 

 Net bir anarşik ruha sahibim. Kendimle savaşıyorum. Duygularım hitler gibi beni ele geçirme derdinde. Öyle safkan bir ırk yok bende anlatmaya çalışıyorum duygularıma, hitler işte ne dinler beni ne kabul eder.  Che katıldı savaşa, yanımda. Oda arıyor kendini yoksa benle benim savaşım ile ne işi olur. Adam özgürlük peşinde, hitler sevmiyor. Che benim kitaplarım che benim düşüncelerim. Düşüncelerime hakım olabilirsem, duygularımı kontrol edebileceğimi sanıyorum. Göreceğiz bakalım, sonuçlandığında savaşım yazarım size yada vasiyetimde okursunuz.

Eve geldim, yüzümü yıkadım, bir bardak kahve aldım kendimi.