Öleceğim günü beklerken

Sıcaktan bunaldım. Kendimi yine bu dünyaya bu gezegene ait hissetmediğim bir andayım. Kahvemi demlemek  için bile gücüm kalmadı. Zeytin ağaçlarının rüzgarla dansını izleyebiliyorum sadece. Vücudum yaşadığım hayatı kaldıramıyor. Tabanlarım yorgun ve isyan ediyor. Eleştirdiğim sevmediğim kapitalist sistemin içine boynuma varana kadar batmış bir yaşam. Yediğim içtiğim giyindiğim tüm markalar beynimin içindeki fikirleri öldürmemi ve düşünmememi istiyor. Üniversite alıştığım Camel sigaramı paketinden çıkarıyorum. Yakmadan önce babamın araması ile elimdeki sigarayı bir silahmış gibi saklıyorum bir kenara. Klasik aile işleri işte. Dumanın inanılmaz süzülüşü hoşuma gidiyor. Bazen içime giren dumanın serüvenini merak ederim, onu içeride nasıl karşılıyorlar acaba? Benim sevdiğim kadar sevmiyorlardır eminim.

Masam dağınık, bitmiş sigara paketleri yarım kalmış kitaplar. Kendimi ifade edemiyorum. Çaresiz hissediyorum bazen. Sevmediğim işleri yaparken burnumun akması yaptığım mesleğin varlığını ispat eder derecesinde. Psikolojinin güzel bir bilim olduğunu düşünüyorum. Neden sorusunu yanıtlamaya çalışıyorum. İçimdeki, ruhsal çatışmaları çözmek için psikoloji okuduğum o kadar belli ki, çözemiyorum.

Öleceğim günü ölü gibi yaşayarak bekliyorum. Kısacık hayatımı yaşarken bir de hiç istemediğim bir mesleği yaparak geçiriyorum. Dünyayı gezmek gibi hayallerim var, cesaretim erzak toplayan bir karıncanın ki kadar değil. Hayatını hayallerini yaşayarak geçiren insanları hayranlıkla izliyorum. Bazıları o kadar basit yaşıyor ki hayatı üzülüyorum. YEMEK GİYİNMEK ZAMANI GELİNCE ÖLMEK..