Ardımdaki gölge

Peşimde bir gölge vardı. Bunun farkındaydım fakat bu halde elimden ne gelirdi ki. Bir gece vakti tren garında arkanızda uzayan giden bir gölge siz ne yapardınız? Yardım feryadımı duyuyorsunuz biliyorum ama sizin de elinizden bir şey gelmez. Gelmedi de. Gölge ile birlikte şehrin karanlık sokaklarında yürüyorduk. Yağmur damlaları yerleri arşınlıyordu. Ben hızlandıkça gölge hızlandı. Nefes nefeseydim dayanamadım çöktüm bir duvar dibine, bacaklarımı çektim karnıma Beklemeye başladım bana yardım edecek, feryatlarıma cevap verecek birilerini aradım. İnsanlar gelip geçiyordu. Kimi heyecanlı, kimi telaşlı, mutlusu, umutsuzu farklı farklı dertleri vardı. Kimsenin kafasını çevirip bana bakacak zamanı yoktu. Merak ettim. Gölgeyi merak ettim. Etrafıma baktım, tüm insanlarda onu aradım hangisiydi acaba… Kimdi? Nasıldı? Neden peşimdeydi? Yoksa gölgeyi tanıyor musunuz? -Ah! Ne olur söyleyin kim olduğunu. Söylemez misiniz? Pekala söyleyin ona bıraksın peşimi. Korkmaya başlamıştım. Kalktım ayağa, başladım koşmaya nereye gidiyordum? Bilmiyordum. Uzun uzun koştum. Mıhlanmış gibi yerime çakıldım. Bir ses vardı. Etrafımda döndüm, sese doğru ilerledim. Bir kulübe, bir çocuk, bir akordeon sesi…

Akordeon sesinin yağmur sesiyle birleşen o ahenkli huzur dolu ses… Tanıyordum bu sesi. Hatırlamam uzun sürmedi. Nasıl unuturdum yüreğimi yangın yerine çeviren bu acıyı. Kalbimde bir sızı hissettim, gözlerimde yaş. Gözyaşlarım yağmura eşlik ediyordu. Yüreğimde ki özlem ile yoluma devam ettim, ettik. Önümde kocaman bir yokuş belirdi, başladım tırmanmaya. Gölge artık umurum da değildi. Aklımdan çıkarmıştım gölgeyi şuan aklımda hüküm süren tek bir şey vardı. Tüm acılarımın bugün son bulacağı. Yokuşu tırmandım. Son kez bu gözlerden yaş aktı, bu kalp acıdı, bu nefes sıkıştı. Tepeden baktığımda şehir tüm ihtişamıyla göz önündeydi. Uzun uzun dudaklarımda alaycı bir tebessümle baktım ve şu sözleri sayıkladım

-Hey! Bakın şu lambalara. Ah! Sizi ukalalar neden boyunuzdan büyük işlere kalkışırsınız ki. Şu anlamaz, dinlemez insanoğlunu aydınlatmaya çalışıyorsunuz. Alaycı tebessümüm tiz kahkahalara dönüştü ve geceye son verdim. Verdik

Beyzanur Soydaş