Çocuğumu cesaretsiz mi yetiştiriyorum?

Çocuğumu cesaretsiz mi yetiştiriyorum?

Hepimizin belli seviyede cesareti vardır.Kimimiz tabiri caizse 'Yürek Yemiş' gibi, kimimiz 'Süt Dökmüş Kedi' gibi. Şöyle bir düşünecek olursak çocukluk çağlarımızda ailelerimizin bize karşı olan tutumlarını gözümüzde canlandırabiliriz. Bazı aileler çocuklarına sen daha küçüksün yapamazsın, götüremezsin, kırarsın, dökersin, düşersin gibi motivasyon düşürücü tavırlar içerisindedir. Kimi aileler ise tam tersi. Asla çocuğa karışmadan tamamen serbest bırakarak aman cesareti kırılmasın, üzülmesin, öz güveni yüksek olsun düşüncesindedirler. Aslında her ikisinin de doğru olduğu söylenemez. Hepimizin bildiği klişe bir söz vardır. Her şeyin fazlası zarar. Bırakın çocuklarınız üzülmeyi, başaramamayı, başarmayı, sevmeyi, sevmemeyi, eğlenmeyi, arkadaşlık kurmayı, küsmeyi, barışmayı, denemeyi tecrübe ederek öğrensin. Hangimiz bir şeyleri denemeden öğrendik ki? Çocuğumuza yol gösterici olmayı denemeliyiz. Örneğin yapamayacağına odaklanmayın, nasıl yapabileceğine odaklanın. Başaramadığında örselemeden, bir sonraki denemede nasıl yapması gerektiğini anlatın. Hiç bir şey çocuğumuzdan ve onun kişiliğinden daha önemli değil. Unutmayalım anne-baba olarak görevimiz çocuğumuza nasihat vermek değil, örnek olmaktır. Söz uçar yazı kalır misali, bırakalım çocuğumuz denediğinde başardığı ve başaramadığı şeyleri bilinçaltına yazsın. Yazarsa emin olun kalır.

       

         

                                                                                   Bidunyapsikoloji