Artik beni rahat bırak!!!

Çocuklar özeldir. Ama herkesin çocuğu kendine daha özeldir.🎈 Genellikle aileler kendi çocuklarına karşı mantıksal değil duygusal yaklaşırlar. Derine inmeden sadece küçük bir örnek vermek istiyorum. Diyelim ki oğlunuz/kızınız arkadaşlarıyla oynarken dışlanmış. Oyuna alınmamış. Bir kenarda masum masum oturuyor. Ne yapardınız? Bir çok anne/baba şunu yapıyor. -Çocuklar niye arkadaşınızı oyuna almıyorsunuz. O da sizinle oynamak istiyor.



-O hep oyun bozanlık yapıyor.



-Aaa çok ayıp o sizin arkadaşınız, bakın çok üzgün. Hadi hep beraber oynayın.




Bu diyaloğun sonucu ne olurdu? Muhtemelen siz oradan ayrılana kadar çocuğunuzu oyuna alırlardı. Birkaç dakika oyun bir şekilde devam eder. Sonra da tekrar bir anlaşmazlık yaşanır ve bu böyle devam eder. Anlatmak istediğim, bu şekilde tutum sergilediğinizde çocuğunuz size bağımlı olabilir. Her seferinde sizin müdahalenize ihtiyaç duyar. Problemleriyle başa çıkamaz. Siz olmadığınızda oyuna nasıl dahil olacağını bilemez. Oyun çağındaki çocukların bir çok beceriyi, örneğin liderlik vasfını bu çağlarda geliştirebilir. Bu örnekleri kafanızda çoğaltabilirsiniz. Ayrıca bu örnekler sadece çocuklar için değil, yetişkinler için de böyledir. Her konuda yardım almaya alışmış kişiler, yardım almadan kendi kararlarını almakta zorluklar yaşarlar. Bırakın biraz zorluk çeksinler ki üstesinden gelebilmeyi yaşayarak öğrensinler.👦🏻💪🏼


                                     



  #bidunyapsikoloji